بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی در آب بر سلامت عمومی روان مردان سالمند

اهداف: تمرین در آب یکی از مهم ترین فعالیت های توصیه شده به سالمندان محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی در آب بر میزان سلامت روان، ابعاد نشانه های بدنی، اضظراب و بیخوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی مردان سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 30 مرد سالمند به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. ابتدا تمامی شرکت کنندگان پرسش نامه سلامت عمومی روان گلدبرگ (ghq-28) را تکمیل نمودند. سپس گروه تجربی به مدت 6 هفته (سه جلسه در هفته) تمرین استقامتی در آب را اجرا کرده و گروه کنترل فعالیت معمول روزانه خود را اجرا نمودند. بعد از مداخله تمرینی هر دو گروه مجددا پرسش نامه را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با استفاده از تی مستقل و همبسته اجرا گردید. یافته ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که تمرین استقامتی در آب تاثیر معنی داری بر سلامت عمومی روان (0/000=p) و خرده مقیاس های نشانه های بدنی (0/000=p)، اضطراب و بی خوابی (0/034=p)، افسردگی (0/000=p) و کارکرد اجتماعی (0/000=p) در گروه تجربی دارد لیکن در گروه کنترل که تمرین استقامتی در آب را اجرا نکرده بودند تغییرات معنی دار نبود. همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری (0/001=p) بین میانگین نمره کلی سلامت روان گروه کنترل و تجربی پس از مداخله تمرینی وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرین استقامتی در آب در ارزیابی روان شناختی سالمندان نسبت به سلامت عمومی روان، اضطراب و بی خوابی، نشانه های بدنی، کارکرد اجتماعی و افسردگی نقش مثبت و اثرگذاری دارد.